Ξυπνώντας
σήκωσα ό,τι είχε απομείνει από το ονειρικό κορμί
ξέπλυνα τη χτεσινή κούραση
και διάλεξα να φορέσω τα πράσινα μάτια,
εκείνα που με κάνουν να μπορώ να βλέπω και αλλιώς.
Καλού κακού έβαλα την ομπρέλα μες στην τσάντα
αλλά είπα στη βροχή:
"κοιμήσου εσύ, σήμερα καθαρίζω εγώ"
και κοίταξα με ελπίδα παράδοξη
ένα σύννεφο που εξέπεμπε σαν τόξο κυρτό
(έμοιαζε με χαμόγελο)
κάτι, θα έλεγες, το αινιγματικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου