Η ΟΜΙΛΟΥΣΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

                                                          στὸν Χ.Ι.

                                               

Πιστεύω στὴ στιγμὴ τῆς ἔννοιας,

ὅπως αὐτὴ πολυσήμαντα δονεῖται

στοὺς μαγνῆτες γκρεμοὺς 
τοῦ νοιάζομαι καὶ τοῦ δὲ γνωρίζω, 
ἀπὸ τὴ μακρύτερή τους ὁδό.

Τοὺς ἀντίποδες ἐκείνους που δὲ φαίνεται 
νὰ ὁρίζονται ἀπὸ μνήμη καὶ ἐπιθυμία,
παρὰ μόνο, ἴσως, ἀπὸ τὴν ἐπίκληση 
στὸ μὴ λογικό.

Ἀναλογίες καθίστανται σταδιακὰ 
τὰ ὁλοκληρώματα ἀπαρτιωμένων συστημάτων, 
δυαδικῶν, ὑπὸ γωνία θέσης
γιὰ τὰ πεπραγμένα.

Ἡ πρόσκρουση στὰ εὐένδοτα τοιχώματα

τῆς πιὸ προσωπικῆς ὑποδοχῆς, μὲ εὐγένεια, 
ἀγγίζει κάποτε τὴν κωδωνοειδῆ της νομοτέλεια.

Δὲν εἶναι γυάλινη. Εἶναι κάτι πολὺ λιγότερο. 

Γι᾽ αὐτὸ μπορεῖ καὶ διατυπώνει 

ἀνθεκτικότητες μορίων ἀπέναντι σὲ ἀπόπειρες 
στεγανῶν διαστάσεων.

Σχετικοὶ οἱ ἦχοι τῆς ἀκρώρειας,

ἄτεγκτα συμμετέχουν στὴ σκόπιμη, ἢ ὄχι, στόχευση 
αὐτῆς τους τῆς φαντασίας.

Tὸ καίριο ζήτημα τῶν ἤχων

καθὼς ἁπλώνεται ἀνὰ τοὺς αἰῶνες

δὲν εἶναι ποτὲ τὸ Δίκαιο.

Εἶναι τὸ πάθος γιὰ τὴ δερμάτινη ἑρμηνεία του.              


                                                                          

Letter from the editor.

You think you know me; yet
the "I" implied in the speech, indirectly,
seems to derive from the same act
of a deceptive procedure


in that hidden nest of your certainty.
The crypt of Ego.


The only thing I may say unbiased to this,
is welcome. But then again,
I could not but wonder what taste
this subtle tactile print, 
truly, not just really,
it is that it has.


Trying to guess once more reflects necessity. 
Welcome though, welcome as well.
     
            

  The Cure: "A letter to Elise". 

      

              

Ἐλευθερία βούλησης.

                     

Τὰ σχίσματα τῶν νεφῶν πυροδοτοῦν μὲ σαφήνεια
δογματικὰ

τὴν ἀχλὺ ἀστρικῶν νεφελωμάτων.

Ἡ προθετικότητά τους ὡς σεσημασμένων

ὑπονοεῖ ἄρρητα

τσεκουριὲς ἀφανῶν ξυλοκόπων.

Χωρὶς τὴν προαπαιτούμενη, ὅμως,

παρατήρηση

δὲν ὑπάρχει ἀντικείμενο, οὔτε καταγραφή του.

Ἡ ἀληθινὴ παράσταση εἶναι, μᾶλλον,

ἡ διαδικασία

παραγωγῆς τοῦ τελικοῦ ἰζήματος εὐθύνης.

Κορμοὶ τῶν ἀειθαλῶν συμβάντων, ἔκπτωτοι

διακόπτουν

εἰρμοὺς προγεγραμμένους στοὺς ἐσωτερικοὺς πλανῆτες.

Ὁ ἀθάνατος θόλος τῆς οὐράνιας νύχτας ἔχει πεισθεῖ,

σοῦ

χειροκροτεῖ στάλες.
                  
                              

Tὸ συναίσθημα τοῦ Θησέα.

        

Κεῖμαι ἀκριβῶς ἀνάμεσα
στὴ γῆ μετὰ τὴ μάχη τῶν Τιτάνων

καὶ στὰ οὐράνια σώματα,

ποὺ τόσο θέλουν νὰ πιαστοῦν.

Αἰθέριος, ἀνέστιος, πεπλανημένος

κρατήρας τῆς ἀόρατης βαρυτικῆς τους 

ἕλξης.

Στέκομαι στὴ μοναδική μου ἐπιλογή,

στὸ πιὸ ψηλὸ σημεῖο τῆς Πυραμίδας

νὰ στιγματίζω ἄκρες νοητῶν νημάτων

γιὰ σφαῖρες ἅγιες ἢ ὑδρόγειες

καὶ γεμίζω τὰ σκοτεινά μου βράδυα

μὲ τὴ μουσικὴ τῶν ὑποκείμενων

λαξευμένων βράχων.

Τὰ παρελθόντα ἂς ἕρπονται στὶς βάσεις.

Μὲ ἀγγίζουν μόνο μὲ τὴ γλώσσα τῶν φολίδων,

γιατὶ ἡ μοίρα τῶν Ταρτάρων, τῶν Ἐδέμ,

εἶναι νὰ βρίσκονται, σηματικά, ὅπου ἐγὼ δὲν εἶμαι.

Θνητῶν συσσωματώματα οἱ μορφὲς τῆς ὕλης,

ξέπλεκα μέλη ὀργάνων καὶ χορδῶν,

μαλλιὰ στοὺς κόρφους γυναικῶν

ἀκυβέρνητες τὰ εἶπαν πόλεις, ποὺ ζητοῦν

κάποιον ἐπιζήσαντα.

Θὰ ἐπιστρέφω. 
Πάντα γραμμικὸς, ταλαντωτὴς πιστὸς

στὴν ὅμοια θέση ἀπογευματινῆς ἀκτῆς,

παλίρροια - νοσταλγός,

καὶ ἰπτάμενο ἐκκρεμὲς γυμνοῦ βωμοῦ.

Κυματικὰ θὰ διαπερνῶ μὲ τὴ θυσία

τὴ διψασμένη μου, ἄμπωτη, καταγωγή.