Η ΟΜΙΛΟΥΣΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

                                                          στὸν Χ.Ι.

                                               

Πιστεύω στὴ στιγμὴ τῆς ἔννοιας,

ὅπως αὐτὴ πολυσήμαντα δονεῖται

στοὺς μαγνῆτες γκρεμοὺς 
τοῦ νοιάζομαι καὶ τοῦ δὲ γνωρίζω, 
ἀπὸ τὴ μακρύτερή τους ὁδό.

Τοὺς ἀντίποδες ἐκείνους που δὲ φαίνεται 
νὰ ὁρίζονται ἀπὸ μνήμη καὶ ἐπιθυμία,
παρὰ μόνο, ἴσως, ἀπὸ τὴν ἐπίκληση 
στὸ μὴ λογικό.

Ἀναλογίες καθίστανται σταδιακὰ 
τὰ ὁλοκληρώματα ἀπαρτιωμένων συστημάτων, 
δυαδικῶν, ὑπὸ γωνία θέσης
γιὰ τὰ πεπραγμένα.

Ἡ πρόσκρουση στὰ εὐένδοτα τοιχώματα

τῆς πιὸ προσωπικῆς ὑποδοχῆς, μὲ εὐγένεια, 
ἀγγίζει κάποτε τὴν κωδωνοειδῆ της νομοτέλεια.

Δὲν εἶναι γυάλινη. Εἶναι κάτι πολὺ λιγότερο. 

Γι᾽ αὐτὸ μπορεῖ καὶ διατυπώνει 

ἀνθεκτικότητες μορίων ἀπέναντι σὲ ἀπόπειρες 
στεγανῶν διαστάσεων.

Σχετικοὶ οἱ ἦχοι τῆς ἀκρώρειας,

ἄτεγκτα συμμετέχουν στὴ σκόπιμη, ἢ ὄχι, στόχευση 
αὐτῆς τους τῆς φαντασίας.

Tὸ καίριο ζήτημα τῶν ἤχων

καθὼς ἁπλώνεται ἀνὰ τοὺς αἰῶνες

δὲν εἶναι ποτὲ τὸ Δίκαιο.

Εἶναι τὸ πάθος γιὰ τὴ δερμάτινη ἑρμηνεία του.