Ένα δάκρυ κύλησε. Από μαύρο μάτι.

Η αλήθεια είναι ότι:

Το μπλογκ αυτό βγάινει πολύ τρυφερό. Αυτό βέβαια είναι μέσα στις προθέσεις του. Το λέει και πάνω αριστερά, στο Info άλλωστε. Φάννυ ανδ Ντιπ, Σαντ ανδ Τρου. Επίσης, αφού έκανα το "λάθος" να υπονοώ και να αποκαλύπτω ουσιαστικά την ιδιότητα μου επαγγελματικά, άρα και την οπτική των πραγμάτων, υπάρχει αναγκαστικά ένας περιορισμός, αφού αν γράψω εντελώς ό,τι μου κατέβει θα πείτε ότι ο ψυχίατρος έχει πρόβλημα ή θα με κρίνετε βάσει αυτής της ιδιότητας, και όχι με την ιδιότητά μου ως ολοκληρωμένου άνθρωπου, κάτι που ΠΑΡΑΜΕΝΩ, θέλω να δηλώσω.

Εδώ έρχονται οι δυο ήρωες που θα μας απασχολήσουν σήμερα, οι οποίοι είναι ο Ιχθυανός και ο Black-Eyed. Και οι δύο έχουν μαύρα μάτια, αλλά ο δεύτερος έχει πιο μαύρα απ' τον πρώτο. Αυτοί είναι κάτι τύποι που ακούνε όλο κάτι ηλεκτρονικά, κάτι περίεργα, που μου αρέσουν και μένα και μορφώνομαι κατά μία έννοια από την υπόγεια προπαγάνδα τους, κάτι που δεν ισχύει αντίστροφα, αφού δεν τους έχω πιάσει ποτέ να ακούνε αυτά που ακούω εγώ. Ακόμα.

Σε ένα πάρτυ λοιπόν, μού είπε ο Ιχθυανός, την ώρα που ο Black-Eyed ήταν μπροστά, ότι ο Black-Eyed τού είπε ότι το μπλογκ μου είναι γλυκανάλατο. Ο Black-Eyed στεναχωρέθηκε όχι για το κάρφωμα, αλλά για "το αυριανό τηλεφώνημα και τί έχω να ακούσω τώρα που το είπες". Η δική μου απάντηση, τύπου "speak your mind" ήταν ότι όποιος θέλει μπορεί να πει την άποψή του στα σχόλια και όχι προφορικά. Να σημειωθεί ότι ο κρίνων Black-Eyed δεν έχει μπλογκ για να δούμε τη γεύση του και ο Ιχθυανός έχει να ενημερώσει το μπλογκ του εδώ και 6 μήνες. Εννοείται ότι οι απόψεις είναι επιθυμητές και ακουστές, αλλά σε ένα πρώτο επίπεδο θεωρώ ότι έχει σημασία για μένα αυτό τον καιρό περισσότερο ο διαχωρισμός μεταξύ της θέσης του παραγωγού και του καταναλωτή σ' αυτή τη ζωή. Οπότε προτιμώ να είμαι παραγωγικός και να φτιάχνω πράγματα, παρά να βασίζομαι μόνο σε δημιουργίες άλλων ανθρώπων,  ακόμα κι αν δεν τυγχάνουν όλα ευρύτερης αποδοχής, αυτό όμως είναι κάτι που ίσως το γράψω πιο ολοκληρωμένα άλλη ώρα.

Την επόμενη μέρα, και ενώ είχα -συνειδητά- απωθήσει το γεγονός της διαμεσολαβημένης κριτικής, ο Black-Eyed μού έστειλε sms για ιατρικές οδηγίες σχετικά με τη σχέση του, η οποία μετά από κάτι σφηνάκια σε άλλο πάρτυ είχε κάνει κάτι εμέτους, που επίσης ενόχλησαν τον Black-Eyed. Μετά από τον μηνυματοπόλεμο και τις οδηγίες που κυμαίνονταν από φάρμακα, μέχρι συνδυασμό κοκα κόλας και αλατόνερου (γλυκανάλατος συνδυασμός που γιατρεύει, συμπτωματικά), ετέθη η πρόταση για καφέ, την οποία απέρριψα λόγω της βροχής. Στο άκουσμα, ή μάλλον στο διάβασμα της λέξης "βροχή", ο Black-Eyed ανταπέδωσε το κάρφωμα στον Ιχθυανό, και μού είπε ότι αν έλεγα στον Ιχθυανό ότι θέλω να απολάυσω τη βροχή, θα μού έλεγε ειρωνικά: "ένα δάκρυ κύλησε".

Ο Ιχθυανός, γνωστό μέλος της διαδικτυακής κοινότητας του φέισμπουκ, αρκετά συχνά ενημερώνει τα υπόλοιπα άβαταρς για τα μίνι καταθλιπτικά του επεισόδια, τα οποία στους ανυποψίαστους προκαλούν θυμηδία ή πανικό, και στους υποψιασμένους επίσης θυμηδία ή πανικό, αλλά από άλλο δρόμο. Οπότε θα έλεγα να γκετ ιν τατς γουιδ δόουζ φίλινγκς πρώτα και μετά υπάρχει άπλετος χρόνος και για τα δάκρυα των άλλων ανθρώπων. Επίσης ο Ιχθυανός, εκτός από αυτά, γράφει και όλες τις πιθανές ασθένειες που του προκαλούν τα διάφορα άσματα που ανακαλύπτει, από εγκεφαλικά, ανόδους αρτηριακής πίεσης, ψυχικές καταρρεύσεις, με αποτέλεσμα να κάνουμε επανάληψη σε καρδιολογία, νευρολογία, ψυχιατρική, και να ανακαλύπτουμε και καινούριες παθήσεις που θα αποτελέσουν τις μάστιγες του μέλλοντος και θα οφείλονται σε ηχεία στερεοφωνικών ή στο Youtube. Τα καλύτερα σχόλια βέβαια που κάνει είναι οι κοινωνικές του παρεμβάσεις, όπου σε μία πρόταση συμπυκνώνει αυτό που συνήθως σκέφτονται όλοι, αλλά δεν έχουν προλάβει να το βάλουν σε λόγια και τα εκτοξεύει εν είδει μελανιού σουπιάς ανακατεμένου με χολή ψαρίσια. Απολαυστικό, όσο κι αν δε γίνεται κατανοητό αυτή τη στιγμή.

O Black-Eyed από την άλλη, είναι φειδωλός στο να εκφράζεται εγγράφως. Αυτοί που για κακή του τύχη τον ξέρουν καλά, και δεν φοβούνται τις κατάρες του, οι οποίες σύμφωνα με πάρα πολύ έγκυρες πηγές πάντα πιάνουν, ξέρουν επίσης ότι όσο κι αν το παίζει κυνικός και σκληρός κτλ, είναι ένα προκάλυμμα. Σιγά, θα μου πείτε. Αυτό το ξέρουν όλοι ως θεωρία, δεν είναι καμιά βαθιά φιλοσοφία. Ναι, αλλά δεν είπα ότι θα λέω βαθιές φιλοσοφίες, μπορώ να λέω και τα αυτονόητα. Το θέμα είναι ότι ο Black-Eyed νομίζει ότι είναι πιο καλά γι' αυτόν να δείχνει αυτό το πρόσωπο, παρά το γεγονός ότι τη σπάει σε όλους, και (αυτοί οι όλοι) τον εκτιμούν γι' αυτό που κρύβει τελικά, και το οποίο φυσικά βλέπουν πεντακάθαρα, αλλά εκείνος νομίζει ότι απλά είναι επιτυχημένη η ψευτοκυνικότητα που βγάζει προς τα έξω. Όταν λυθεί αυτή η παρεξήγηση, o Black-Eyed θα ανακαλύψει την αξία  αυτού που τώρα θεωρεί ως γλυκανάλατη γεύση και κάποιος ψυχοθεραπευτής θα έχει γίνει κατάτι πλουσιότερος, αν και με περισσότερα άσπρα μαλλιά, από αυτά που θα έχει τραβήξει από τον αντιστεκόμενο Black-Eyed που θα οδύρεται στο ντιβάνι ή την πολυθρόνα.

Πι - Ες: Τα μάτια μαυρίζουν από πολλά πράγματα. Μπορεί να είναι έτσι κι αλλιώς το χρώμα τους, να γίνουν μαύρα από τον καιρό που έχουν να δουν κάποιον (μαύρα μάτια έκανα να σε δω), από μπουνιά και πολλά άλλα. Θα αφιερώσω το κομμάτι Black-Eyed των Placebo και ας το κατατάξει ο καθένας σε όποια κατηγορία θέλει, με δάκρυα που κυλούν ή χωρίς.

Placebo: "Black-Eyed". Από το άλμπουμ "Black Market".