Πέμπτος όροφος τρίτος.

 Ο αγαπημένος σου όροφος είναι ο πέμπτος. Δεν ξέρεις γιατί. Μπορεί γιατί η Γαλάνη σου έλεγε από το δίσκο «Κανονικά» ότι «στου πέμπτου ορόφου τον παράλληλο το έργο που θα δεις είναι ακατάλληλο, κι απόψε».

Ο Μιχάλης Δέλτα έχει γράψει ένα τραγούδι, γεμισμένο με ένα εκκρεμές κατακόρυφο πιάνο, για την κατεβασιά του από τον πέμπτο όροφο, στο ισόγειο. Ο Μιχάλης όμως γυρίζει πίσω γιατί δεν το αντέχει αυτό, αυτήν την περιδίνηση στη σκάλα προς τα κάτω και θέλει να ανέβει πάνω ξανά, και το κάνει. Ο Μιχάλης έχει κρύψει τον έρωτά του ή κάποιο πολύ αγαπημένο άνθρωπο στον πέμπτο και επιστρέφει.

Εσύ όμως δεν μένεις στον πέμπτο. Μένεις στον τρίτο. Και αισθάνεσαι κι εσύ αυτόν τον ίλιγγο όταν κατεβαίνεις. Και νομίζεις ότι ακούς αυτό το πιάνο. Αλλά δεν το ακούς πραγματικά, μόνο θυμάσαι το δονούμενο εντύπωμα που σου έχει αφήσει, δε θα έλεγες ανεξίτηλα, αλλά το ίχνος του που δέθηκε για πάντα με τα συναισθήματά σου. Που όμως είναι βαρύτερο από το αν θα ακουγόταν μόνο ο ήχος του πιάνου, ακόμα κι αν ήταν ανεξίτηλος.

Δεν μπορείς να νιώσεις όλη την ένταση αυτού του κατεβάσματος. Δεν είναι αρκετοί οι όροφοι. Δεν προλαβαίνεις σε τρεις ορόφους να χωρέσεις αυτό που τραντάζουν οι πέντε. Ακόμα και στο υπόγειο να κατέβεις, πάλι σου λείπει ένας όροφος. Ένας κόσμος.

Δεν αγόρασες το διαμέρισμα του πέμπτου. Δεν πουλιόταν. Κι αν πουλιόταν, είναι μικρό. Δε θα είχε χώρους. Πήρες το μεγάλο διαμέρισμα. Που όμως είναι στον τρίτο. Και τώρα το διάστημα της καθοδικής βίωσης είναι ανεπαρκές και το πιάνο δεν προλαβαίνει να ξεδιπλώσει όλα του τα κυματιστά χτυπήματα. Δεν ήξερες πόσο σημαντικό είναι αυτό όταν έρχεται η ώρα να διαλέξεις σπίτι ή εαυτό.

Δεν πειράζει όμως. Έτσι κι αλλιώς δεν έχεις λόγο να ξαναγυρίσεις πάνω, ούτε έρωτα, ούτε τίποτα άλλο σημαντικό, όπως ο Μιχάλης στο τραγούδι του. Βγαίνεις έξω στο δρόμο και με έκπληξη συνεχίζεις να ακούς το κομμάτι του απειλητικού πιάνου. Το παίζουν αγωνιώντας οι άνθρωποι, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, πατώντας τις κόρνες των αυτοκινήτων τους απελπισμένα.

Μιχάλης Δέλτα: "Πέμπτος όροφος". Ερμηνεία: Τάνια Τσανακλίδου.

Από το άλμπουμ "Το χρώμα της μέρας". Το βίντεο είναι του χρήστη του Youtube "dqsrious".