Αν μπορούσες να ζωγραφίσεις θα ζωγράφιζες εκείνον τον φανταστικό καμβά. Τον τοίχο της μεγάλης αίθουσας.
Θα έφτιαχνες ένα έργο που θα είχε μονάχα μια παχιά κόκκινη γραμμή οριζόντια, πιο κοντά στην πάνω πλευρά και κάτω από αυτή, στα δεξιά, μια μεγάλη, εξίσου κόκκινη κουκίδα.
Δεν μπορείς να το ζωγραφίσεις. Μόνο να το φανταστείς μπορείς. Είσαι μόνιμος κάτοικος της μεγάλης αίθουσας, καθισμένος - όχι, καθηλωμένος μάλλον να κοιτάζεις τον τοίχο της. Να τον κοιτάζεις και να φαντάζεσαι τον πίνακα. Άδειος, τεράστιος, άσπρος ο καμβάς, η παχιά γραμμή και η ακανόνιστη κουκίδα κόκκινες.
Το ξέρεις όμως πως δεν θα τον ζωγραφίσεις. Ούτε αίμα, ούτε χρώμα βρίσκεις έξω από τη φαντασία. Μακάρι να το έβρισκες αυτό το αίμα - θάρρος. Αν μπορούσες να ζωγραφίσεις.
Zbigniew Preisner - Les Marionettes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου