Γυμνή στο μικρό ισόγειο διαμέρισμα.
Στον ξεδιπλωμένο καναπέ καλύπτεις με σεντόνι
σημεία του κορμιού, δεν πολυνοιάζεσαι ποιά.
Από το ταβάνι ακούγεται η πρόβα του πιάνου.
Στον επάνω όροφο, μια μελωδία από το παρελθόν.
Πόσο έχει πονέσει για σένα αυτό το κομμάτι;
Δεν απαντάς.
Σήμερα το μαθαίνει ένας άγνωστος για χάρη σου,
χωρίς να το ξέρει. Κι εσύ ξαπλωμένη σ’ αυτή τη
στάση που φαίνεται τόσο άβολη.
Αλλά δεν είναι καθόλου.
Erik Satie: Gnossienne No 1.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου