Κόκκινη.

Τη ρώτησε αν της αρέσει η τριλογία των τριών χρωμάτων του Κισλόφσκι. Το ήξερε ότι της αρέσει. Τη ρώτησε έτσι, για να την καταλάβει κάπως καλύτερα και να δει μέσα της. Τη ρώτησε ποιά από τις τρεις ταινίες της αρέσει. Τη λευκή την είχε αποκλείσει. Η δική του αγαπημένη ήταν φυσικά η μπλε. Ήξερε ότι θα έλεγε την μπλε. Ποιά άλλη να έλεγε; Η μπλε είναι η καλύτερη. Την μπλε θα έλεγε. Την είχε στριμώξει.

Δεν ήθελε όμως πραγματικά να του πει την μπλε. Ήθελε να του πει την κόκκινη. Ήθελε τόσο πολύ να του πει την κόκκινη. Να του πάει λίγο κόντρα. Η κόκκινη της ταιριάζει. Αφού είναι η κόκκινη. Είναι κι αυτή κόκκινη. Σκοτεινή και επικίνδυνα κόκκινη.

Του είπε: "Η κόκκινη".

Αυτός δεν είπε τίποτα. Μόνο ένιωσε. Την άλλη μέρα που ξύπνησε, σηκώθηκε και πήγε στην ντουλάπα για να ντυθεί. Δεν ήξερε ποιό πουκάμισο να διαλέξει. Δεν ήθελε να φορέσει ούτε μπλε ούτε κόκκινο. Φόρεσε αυτό που ήταν και τα δύο. Το μωβ φόρεσε.