Νανούρισμα 2010.

        
Εσύ λείπεις. Ταξίδι. Από πάντα
έλειπες δηλαδή. Όχι τώρα μόνο.
Είναι αργά. Είπα να κοιμηθώ.
Κοιμόμαστε όταν είναι αργά.
Όταν το καταλάβουμε δηλαδή.


Πήρα το βιβλίο που μου έκανες
δώρο στο κρεβάτι. Αντί για σένα.
Αυτό το βιβλίο με τα ποιήματα.
Φετεινό βιβλίο. Να διαβάσω
μήπως προετοιμάσω τα όνειρα.


Το απόγευμα μιλούσα με το φίλο
μου τον Αρχάγγελο. Θυμάσαι, τον
έχεις γνωρίσει. Κι εκείνος για
ποιήματα μου έλεγε. Για ένα του
Καββαδία. Νίκο τον λέγανε τον
Καββαδία. Έχω τις συλλογές του
από παιδί. Από παλιά.


Συλλογές. "Μαμά τί είναι
συλλογές"; είχα ρωτήσει παιδί
τη μάνα μου. "Συλλογές είναι οι
σκέψεις παιδί μου". Μού είπε
άλλο πράγμα από τα μαζώματα
ποιημάτων δηλαδή.


Απόψε νομίζω θα συναντηθούν
αυτά τα δυό. Οι σκέψεις και τα
ποιήματα. Το φετεινό με τα
παλιά δηλαδή. Για τα βιβλία λέω.
Νανούρισμα. Έτσι λέγεται το
ποίημα του Καββαδία.


Καληνύχτα. Θα σε δω αύριο.
Μπορεί όμως και πιο νωρίς.
Στα όνειρα δηλαδή.