Η γλώσσα του φόβου.

Όλο έπαιζε με τη γλώσσα του εκείνο το παιδί. Την έβγαζε έξω 

απο το στόμα του, τη γυρνούσε δεξιά κι αριστερά, ακουμπούσε 

τα χείλη του και γενικά ταλαιπωριόταν με δαύτην.

Όσοι είχαν υψηλό δείκτη νοημοσύνης έλεγαν ότι το παιδι 
ήταν χωρίς αμφιβολία καθυστερημένο. Άλλοι το έβρισκαν 
αστείο. Μια συμμαθήτρια του είπε ότι ήταν πολύ ερεθιστικό 
αυτό το παιχνίδι. 

Το παιδί όμως έπαιζε με τη γλώσσα του για έναν πιο απλό λόγο.

Από φόβο. Ήθελε να σιγουρευτει με αυτόν τον παράτολμο τρόπο 

ότι δε θα σπάσει αυτό το μέρος του λόγου. Δεν είχε φαίνεται 

εμπεδώσει ότι η γλώσσα δεν έχει κόκκαλα. Κι ετσι είχε 

καταδικάσει εαυτόν στην απολαυστική του ατέρμονα δοκιμή.

                                                     


      

"Είστε εδώ".