Η ελαστικότητα των εννοιών.

                        
Μακάρι να έλεγαν πλυντήριο το 
λουτρό. Πάω να πλυθώ να 
λέγαμε. Στο πλυντήριο. Εκεί που 
πλένονται. Μόνο του να έπλενε, 
εμείς άντε ένα - δυο κουμπιά να 
πατάγαμε.

Και το στόμα μακάρι γλυκαντήριο 
να το λέγανε. Σαν κάτι που μάς 
γλυκαίνει μόνο. Όταν το ακούμε, 
όταν το φιλάμε. Όταν μας φιλά.

Τον θάνατο όμως αποστήθιση 
έπρεπε να τον λένε. Αφού τα 
στήθη αποχωρίζονται κι 
αντικρυστά πια δεν είναι. Έτσι 
κι αλλιώς τον χωρισμό αυτόν απ' 
έξω τον μαθαίνουμε. Κι 
ανακατωτά. 

Δεν πειράζει. Ας τα πουν όλα 
όπως επιθυμούν. Έχουμε το 
καλοκαίρι. Το καλοκαίρι να λέμε 
Κυκλάδες. Μικρές, στρογγυλές, 
δικές μας, ήσυχες Κυκλάδες. 

Και Κυκλάδες να λέμε 
όπου είμαστε μαζί.
                                


       

"Το καλοκαίρι θα' ρθεί" - Φοίβος Δεληβοριάς.