Με πυροδότησε σαν νύχτα
το ηλιόλουστο φιλί που έστειλες σε περσινή φωτογραφία
χαρά αγάπη εκτίμηση
τί έχουν γίνει όλα τα φιλιά που έχω πάρει
κι έλαμψα
σαν λάμπα στο δρόμο
σαν κίτρινο λουλούδι πίσω από κάγκελα
γράφω κι άλλα χειρόγραφα
κείμενα
να κείτονται σε άσπρες επιφάνειες
τώρα τώρα τώρα
τέχνη σφεντόνα επιβίωση
στο τζάμι αντανάκλαση ενοχής ή ψυχοπαθολογίας
κι ο Ορέστης μισοπεθαμένος
μια κατά λάθος αυτοπροσωπογραφία με γυαλιά ηλίου
γιά ποιό φως με κρύβουν
σε μια χώρα ξανά στο γύψο
σαν το πόδι του Θανάση
τα πόδια αγαπημένων
σε συνάντηση κορυφής
την ώρα που τα χέρια της Δάφνης φτιάχνουν κοσμήματα
άλλα χέρια θα πιουν μια μπύρα στην παμπ
Τζέημς Τζόυς για τον Οδυσσέα
Οδυσσείς είμαστε όλοι
Οδυσσέας κι ο Ελύτης
όλοι μας περιπλανιώμαστε
στην πόλη στη Γη στη ζωή
από ένα μικρό λάθος δίπλα σε μεγάλες προσδοκίες
απελπισμένοι στο πάτωμα
σε αφίσες θεατρικών παραστάσεων
ή ψηλά απ' τα νεοκλασικά της Αθήνας
αφήνουμε τα ίχνη μας
ότι καταφέραμε να πετάξουμε
οι τράπεζες μας γνωρίζουν με το βαφτιστικό
αλλά το κλίνουν λανθασμένα
όπως τα όνειρα ανθρώπων άλλοτε
που ακούμπησαν σε έπιπλα ολοκαίνουρια
για να τα ξαναγοράσουμε εμείς
σαν πιατοθήκες και φούρνους σε γκρεμισμένα κτίρια.
Πραγματικά, τί ζητάμε;
Να ταξιδέψουμε
να φάμε
ένα μπισκότο ήλιου πάνω από τα κύματα και τα βράχια
να περπατήσουμε σε μέρη που νομίζουμε ότι ξέρουμε
ν' ανοίξει ένα παράθυρο σ΄ένα περιβόλι
να μας ταϊσουν, να μας χαϊδέψουν σαν γάτες
να μας ακούσουν
και να τραγουδήσουμε τα τραγούδια των γονιών μας.
Δε με νοιάζει τί.
Είναι παντού, το γράφουν οι στάσεις των τρόλεϊ
οι αφίσες
κι ό,τι άφησες.
Ήθελα να σου πω αυτή την ιστορία.
...
...
