Κάποτε οι λέξεις είχαν κάποια νοήματα. Άλλα νοήματα.
Και στο μέλλον θα έχουν άλλα.
Για παράδειγμα η λέξη "λινκ". Παλιά σήμαινε σύνδεση.
Τώρα μοιάζει περισσότερο με παραπομπή. Σε κάθε περίπτωση
Τώρα μοιάζει περισσότερο με παραπομπή. Σε κάθε περίπτωση
όμως, παραμένει κάτι που μας συνδέει.
Με κάθε άνθρωπο υπάρχει κάτι που μας ενώνει, αν όχι
το σύνολο των γνωρισμάτων μας. Εννοώ αυτό που συνήθως δεν
έχει τόση καθημερινή σημασία, πάντως υπάρχει εκεί για να το
κατανοήσουμε κάποια μέρα που θα είμαστε λίγο πιο αφηρημένοι.
Σήμερα ανοίγοντας τον υπολογιστή για να ανεβάσω το παρόν
κείμενο, μού ήρθε ένα μήνυμα από μία μπλόγκερ που έχει
ένα ενδιαφέρον μπλογκ σχετικά με ταινίες, η οποία με αφορμή
τις εντυπώσεις μου από την ταινία Στρέλλα, τον Ιανουάριο 2010
διάβασε και τα υπόλοιπα, κι εγώ με τη σειρά μου τα δικά της.
κείμενο, μού ήρθε ένα μήνυμα από μία μπλόγκερ που έχει
ένα ενδιαφέρον μπλογκ σχετικά με ταινίες, η οποία με αφορμή
τις εντυπώσεις μου από την ταινία Στρέλλα, τον Ιανουάριο 2010
διάβασε και τα υπόλοιπα, κι εγώ με τη σειρά μου τα δικά της.
Όπως είπε και η φίλη με το σημειολογικό όνομα της σοφίας, πριν
φύγει για κάπου μακριά και επειδή είτε το γνωρίζουμε είτε όχι
είμαστε συνδεδεμένοι:
"Καλή αντάμωση".
Κι είναι συνήθως καλή μια αντάμωση. Όπως όταν διαβάζεις κάτι
ή ακούς και μετά από ώρα, σού έρχεται η σύνδεση, το γιατί
σε αφορά.
ή ακούς και μετά από ώρα, σού έρχεται η σύνδεση, το γιατί
σε αφορά.
Δώρο ένα λινκ. Η αφορμή των σκέψεων αυτών. Για πολλούς λόγους.
Για απόψε:
Για απόψε:
1 σχόλιο:
Είναι μεγάλη η χαρά να βλέπω τα νήματα που μας ενώνουν να πυκνώνουν...Ας είναι τα μάτια μας ανοιχτά κι έτοιμα να τα αναγνωρίσουν, όπως σαν κλωστούλα στο δάχτυλο μας θυμίζουν κάτι που δεν έχουμε ζήσει ακόμα.
Δημοσίευση σχολίου