Αφαίρεση (χρόνος όταν γίνεται χώρος).

        
Τα ελληνικά αγάλματα
δεν μάς αγγίζουν μόνο
λόγω της εκπομπής του λείου τους

ούτε γιατί κάποτε αποκαλύφθηκαν
μεσω της τέχνης της αφαίρεσης
από ανθρώπου χέρι
κρυμμένα σε μάρμαρο ακατέργαστο.

Ας είχαν άλλοτε χρώμα έντονο,
ας έστεκαν αυτάρκη, αρτιμελή,
πρoτού με το μαχαίρι του τα χαϊδέψει
ο χρόνος.

Στο μέσα μας μιλάνε στατικά,
μάς δονούν γιατί άντεξαν
-ακρωτηριασμένα έστω-
και ως πάλλευκα εξαγνίστηκαν

αφήνοντας με τα κομμένα μέλη τους
ένα χώρο για σύνδεση
με τη δική μας φαντασία.

Μας υπενθυμίζουν
το ανακόλουθο σχήμα στην αφήγηση
της προσωπικής μας ιστορίας

και την ικανότητα ανάγκη
να συμπληρώνει το παρόν το ίδιο τα κενά

με επίγνωση 

στην ταραγμένη σχέση του μαζί της.