Πρώιμη αφύπνιση.

                                                                       
Η γυναίκα που κυοφορούσε όνειρα
απέβαλε στον ύπνο της.
Ήταν, πώς να το πούμε, ανεπιθύμητα 
στον σύντροφό της.

Τα όνειρα αυτά 
ήπιαν φάρμακο εκτρωτικό
κατά παράβαση του όποιου ιατρικού
ή άλλου, περισσότερο προσωπικού της
όρκου

και απεβλήθησαν άδοξα,
διά παντός,
από το εργαστήρι παραγωγής τους
προτού προλάβουν να ολοκληρώσουν

τη βραδινή τους μαθητεία,
την ασυνείδητα δοσμένη τους αποστολή
κατηφορίζοντας την άλλοτε βασιλική οδό,
την τώρα ταπεινή,
εν είδει σωματικής αιμορραγίας.

Την επομένη, με πικρία στα λεπτά της χείλη,
στα μαύρα σπαστά μαλλιά, 
η γυναίκα που κυοφορούσε όνειρα κατηγόρησε  
τους επιτηδευμένα γελαστούς γιατρούς
τις άψογα σιδερωμένες νοσοκόμες
"γιατί τα κλέψατε";
αλλά ήταν πια αργά.

Είχε ήδη ξυπνήσει
και μπορούσε πλέον να σκεφτεί
πολύ καθαρά.

Τα σεντόνια πλύθηκαν
ενώ η νύχτα που θα ερχόταν
έμοιαζε, για κάποιο λόγο,
απλησίαστη 
και απρόσιτα μακρινή.

                  

          Ludwig Van Beethoven: "Σονάτα υπό το σεληνόφως".