Σχιζοειδής αμαρτία.

                                      

Βρέθηκα εντός.

Στον άϋλο ναό.

Ημίρευστη η ουσία του,

περιβάλλεται

από θηλαία άλω.

Μέσα απ' τα δάχτυλα της μετουσίωσης

μοιάζει να έσταξε.

Τόσο θα έλιωσε

η έμπνευση των στιγμών,

των ετών η λεπτομέρεια.

Αισθάνομαι την παρουσία και άλλων

εδώ.

Δεν κοιταζόμαστε μη σπάσει η γλώσσα.

Ούτε αντιλήφθηκα πώς μπήκα.

Το ίδιο, υποθέτω, σκέφτονται κι αυτοί.

Σκυφτοί περνούσαμε την πύλη του ναού.

Δεν είδαμε την πινακίδα:

Μη εισίτω.

Ο δίαυλος, αμφίδρομος, παράγει αιθέρα.

Η τετραπλή μήτρα του απρόσιτου επάγει μίμηση

ζωής.

Μυστηριώδεις νόμοι ελέγχουν τη συνύπαρξη.

Το αν ξεχείλησε τα όρια του περιγράμματος,

απροσδιόριστα τα αντίο τρέμουν κάθε βράδυ,

χαιρετούν τους ανελέητους προσκυνητές

με παλμικά χάδια

γεμάτα υπόσχεση.