ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

      
                                                            

Οι ανάγκες μου νεφροπαθείς

σε μέρα γενικής απεργίας.

    
      

Αφιλτράριστα θα παραμείνουν

για λίγο ακόμα τα όνειρα.

Συγγνώμη,

τα οράματα ήθελα να πω.

         
                   

Η κατάποση πολύ ενεργητική,

πονάει αμάθητους λαιμούς

την τελευταία ώρα του χειμώνα.

Όποια κι αν ήταν αυτή.

                     
                                 

Απροειδοποίητα ανοίγει κάθε χρόνο

ο καιρός,

διαψεύδει τις κλειστές αλήθειες

των εντυπωμένων τετραδίων.
       
                   
Ήμερα λόγια στα χαρτιά.
Σκληρά στα χείλη που δοκιμάζουν
πού ζει το μαζί
πώς γράφονται τα πρέπει.

            
                  

Επιταγές ανεξόφλητες,

στα χέρια διαμαρτύρονται.

Ό,τι δεν έδωσες, ας λάβεις 
μεταχρονολογημένα.

                 
                

Ο βόλος των παιδικών μας χρόνων

έγινε σύμβολο.

Το πέρασμα να γίνει τί;

                
                   

Στις ακεφιές σου είσαι σήμερα

μ' αρέσει όμως το ύφος σου,

με παχαίνει

σε περίοδο ισχνών ανθρώπων.

               
                  
Ξεκούρασε για λίγο την απόσταση,

έχουμε να διανύσουμε το απέναντι.

Μαζί θα περάσουμε αποφατικά,

κάτι μπορεί από αυτό να βγει.

            
                     

Ίσως βγούμε ξανά στην αρχή 

της εποχής που πάντα τελειώνει

απροειδοποίητα.

Στην αρχή τ' ουχί μόνος.

                
                     

Μαθαίνω να μαθαίνω
ό,τι ακούγεται παράδοξο.

Σαν τραύμα γέννησης 

διαισθητικά με υποψιάζει, 

ωστόσο, για σωστό.
               
              
Οι επιταγές μας είναι, 
στην πραγματικότητα,
διανύσματα λευκά.