The "Ψίχουλα" Project.

Αποφασίστηκε να εορταστεί ο Άϊ-Γιάννης μία ημέρα νωρίτερα. Πήγαμε όλοι με τα άι-φόουν μας στα Εξάρχεια, ως Άι-Βασίληδες, στο στέκι του εορτάζοντος Τζον. Ένας καρδιολόγος, μία οδοντίατρος, μία αναισθησιολόγος, μια καθηγήτρια αγγλικών, μια σχεδιάστρια μόδας, μια νεφρολόγος και εφτά ψυχίατροι. Στην αρχή έμοιαζε με ιατρικό συμπόσιο. Το γεγονός όμως ότι οι περισσότεροι γνωρίζονταν από ένα εργασιακό περιβάλλον και μοιράστηκαν εκτός από τις εργατοώρες, σκέψεις, συναισθήματα, αλληλεγγύη, κόντρες, μαρτίνι και ταξίδια, έκανε τα πράγματα πολύ διαφορετικά.

Η καθηγήτρια αγγλικών και οι δύο γυναίκες από το τιμ των ψυχιάτρων φορούσαν μακριές κάλτσες, που άφηναν τα μπούτια ακάλυπτα για να ομοιάζουν με τα εξίσου ακάλυπτα χέρια. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η καθηγήτρια αγγλικών να φέρνει σε καθηγήτρια του σεξ (λέξη αγγλική άλλωστε) και οι ψυχιατρίνες να μπορούν να λάβουν εξ ημισείας τον τίτλο της κόμισσας των Πετραλώνων. Ήταν η στιγμή που ο Τάδε, η κατά κόσμον μετενσάρκωση του Λόρκα, θα ευχόταν να είναι σανίδα από το πάτωμα του μαγαζιού για να μπορεί να παίρνει μάτι, αλλά μετά σκέφτηκε ότι τις υπόλοιπες μέρες θα έπρεπε να υποστεί τις σόλες των κολωνακιζόντων εξαρχειωτών θαμώνων, το χυμένο κρασί και τη στάχτη από τα παρανόμως καπνιζόμενα τσιγάρα, οπότε το μετάνιωσε, έκατσε στα αυγά του και έπαιρνε μάτι όπως μπορούσε.

Εν μέσω αυτού του κλίματος συζητήθηκε και το κυπριακό. Μεταξύ μπουκιών από τάπας με κεφτεδάκια και διάφορες πατάτες με ισπανικό (;) τρόπο μαγειρεμένες αναπτύχθηκαν οι διάφορες απόψεις, με τελικό συμπέρασμα από τη νεφρολόγο ότι είμαστε φιλότουρκοι και κάτι σαν αυτούς που έιναι έξω από το χορό και πολλά τραγούδια ξέρουν. Η νεφρολόγος είχε μαμά Κύπρια. Παρόλα αυτά τη διαβεβαιώσαμε ότι είμαστε Έλληνες, άσχετα αν δε γνωρίζουμε πότε χτίστηκε ο Παρθενώνας, δεν έχουμε γνώση της ελληνικής φιλοσοφίας και σκέψης και χάσαμε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1974 που η δικτατορία προκάλεσε και η επίσημη Ιστορία αμέλησε να καταγράψει.

Ο Τζον ήταν πολύ καλά, κατάφερε να γελάσει μόνο τρεις φορές και όχι περισσότερες, οπότε θα μπορέσει να κοιμηθεί ήσυχος και να πάει την άλλη μέρα στη δουλειά βέβαιος ότι θα συνεχίζουν να τον φοβούνται όλοι, γεγονός που θα του στοιχίσει περίπου 4.000 ευρώ όταν αξιωθεί να αρχίσει ψυχοθεραπεία και θα αναγκαστεί να τα ερμηνεύσει όλα αυτά. Αν βέβαια συνειδητοποιούσε ότι η σύντροφός του, με την οποία διατηρούν ιλιγγιώδους διάρκειας σχέση (φήμες τοποθετούν την έναρξή της στον προηγούμενο αιώνα) ήταν μια σεξοβόμβα με τη δαντελένια κάλτσα και το αμάνικο μπλουζί, θα τού κοβόταν το γέλιο τελείως, αλλά κάποιες σπίθες αυθορμητισμού κατάφεραν να επιβιώσουν, με πιθανό αποτέλεσμα οι 4.000 να γίνουν τελικά 6.000 και κάτι ψιλά σε βενζίνες και πάρκινγκ.

Ο ακατανόμαστος, γνωστός και ως Νόστιμος από τις παλαιές του επικές επιτυχίες σε κόρες ασθενών του, είχε προσέλθει μετά της σχέσης Ώντρεϋ, σε μια προσπάθεια να δραπετεύσει από το γκέτο του Κολωνακίου και να αποδείξει ότι επιστρέφοντας δεν θα έχει κανένα μόνιμο σημάδι από αυτή του την πραγματικά υπεράνθρωπη προσπάθεια. Υπάρχει η υπόνοια ότι είχε πάρει ένα Xanax νωρίτερα, αλλά το γεγονός ότι δεν νύσταξε, μάς απομακρύνει από αυτή την εκδοχή. Από την άλλη πλευρά είναι ούτως ή άλλως τσακωμένος με τον ύπνο, οπότε δεν μπορείς να είσαι βέβαιος. Το σίγουρο είναι ότι την άλλη μέρα δούλευε σκληρά στο 3ωρο του εργάτη, που καθισμένος στην πολυθρόνα με τα λεφτά από τους φόρους όλων μας, θα κάνει κάτι τουλάχιστον χρήσιμο. Ας ελπίσουμε ότι το Xanax, αν τελικά ελήφθη, δεν θα αποφασίσει να δράσει τότε. Γιατί αν συμβεί αυτό, οι συναντήσεις του Νόστιμου θα μοιάζουν περισσότερο με συνεδρίες κλασικής ψυχανάλυσης, κάτι που θα τον αναγκάσει να πηγαίνει στο Ροκ εντ Ρολ 7 ημέρες την εβδομάδα, αντί για 6 που πηγαίνει τώρα, για να ξεχαστεί.

Στην κεφαλή του τραπεζιού καθόταν ο Βενιαμίν, ο τελευταίος της φουρνιάς του εργασιακού περιβάλλοντος που προανέφερα, αλλά δεν αποκάλυψα. Με τα μάτια-υδρόγειες σφαίρες που έχει, σκάναρε τους συντρώγοντες και εκτός από τις μπουκιές τους μέτρησε και πόσες φορές αναφέρθηκε η λέξη σεξ, την οποία όλοι είχαν στο μυαλό τους (δεν το λέω εγώ, η επιστήμη), αλλά μόνο ένας είχε το θάρρος και την παρρησία να τη λέει δυνατά. Ο Βενιαμίν τη γλυτώνει που δεν έχω περισσότερα δεδομένα να πω, κι έτσι θα αρκεστούμε σε αυτά.

Ο Χιώτης ψυχίατρος μετά της μέλλουσας συζύγου-νεφρολόγου αποχώρησε σχετικά νωρίς, αφού μουρμούρισε κάτι περί ανωριμότητας στον Τάδε (ο και καλά φιλότουρκος Λόρκα), αλλά ο τελευταίος με μια τρίπλα θεώρησε ότι αυτός ο χαρακτηρισμός ήταν μια μετάθεση, ένας πολύ χρήσιμος ψυχολογικός μηχανισμός άμυνας, και απευθυνόταν στον Τζον και την καθηγήτρια του σεξ, που δε βιάζονται να παντρευτούν.

Η Ώντρεϋ ήταν πολύ κομψή όπως πάντα και όλο ψουψούριζε με τον Τάδε διάφορα, που δεν ξέρουμε τί ακριβώς ήταν, πάντως πρέπει να ξεκατινιάστηκαν. Είχαν να τα πουν και κάμποσο καιρό, οπότε δε θα επεκταθούμε γιατί μπορεί να διαβάζουν και μικρά παιδιά (ΔΕΝ αναφερόμαστε σε βιολογικές ηλικίες).

Η Ψυχούλα και η Άμπστρακτ, οι καλτσωμένες ψυχίατροι, έκαναν το λάθος και έκατσαν δίπλα στον Τάδε, οπότε υπέστησαν κάποιες από τις ακόμα άλυτες νευρώσεις του και ακόμα χειρότερα τις λυμένες. Η Ψυχούλα δεν του έκανε μασάζ ως όφειλε, πράγμα που έκανε η Άμπστρακτ, σε μορφή περίληψης, όπως άλλωστε προτιμάει να διαβάζει τα διάφορα κείμενα, για να αποφύγει την εμφάνιση μυωπίας και μετά δε θα μπορεί να είναι σίγουρη ότι έβαλε ίδιες κάλτσες στα πόδια της. Παράδειγμα περίληψης της Αντιγόνης του Σοφοκλή: Ήταν μία, και είχε 2 αδερφούς. Αυτοί σκοτώθηκαν μεταξύ τους. Ο θείος είπε να θάψουν μόνο τον ένα. Αυτή έθαψε τον άλλο. Μετά την έβαλαν σε μια σπηλιά και πέθανε.

Η Ψυχούλα μάς θύμισε την αείμνηστη Μελίνα και αποφάσισε να καπνίζει όλο το βράδυ, γεμίζοντας τα τασάκια που ξαφνικά προσγειώθηκαν στην τράπεζα του παραλόγου και να υπενθυμίσει στα ρούχα μας πώς μπορούν οι ακριβοί ψεκασμοί με αρωματούχο οινόπνευμα από το Χόντος Σέντερ να εξουδετερωθούν, ενώ παράλληλα κατηγορούσε τον Τάδε ότι είναι καθηλωμένος στο στοματικό στάδιο! Υπάρχουν υπόνοιες ότι η Ψυχούλα έχει εκτεθεί σε μετατραυματικό στρες από το σεισμογενές νησί της, και έχει φθόνο σε ανθρώπους από νησιά που δεν κουνιούνται, όπως λόγου χάρη η λεβεντογέννα Κρήτη.

Ήταν μια ωραία βραδιά, η κάρτα του Τζον δεν πέρναγε μετά στο μηχάνημα και όσοι έμειναν τελευταίοι φοβήθηκαν ότι ξεγελάστηκαν από την κατά τα άλλα εγκάρδια πρόσκληση και τελικά πρέπει να πληρώσουν. Ο Τζον παρήγγειλε και το δώρο του σε όσους αμέλησαν να σπεύσουν για να το αγοράσουν προκαταβολικά, πράγμα που τιμωρείται με την οργή του Τζον, της οποίας η γεύση είναι σαν μουρουνέλαιο, για όποιον είχε την τύχη να τη γευτεί, συνήθως κάποια προϊσταμένη ή κανένας ακτινολόγος.

Στο τέλος της βραδιάς έμειναν τα ψίχουλα στο τραπέζι για να θυμίζουν τη συνάντηση αυτών των ανθρώπων για άλλη μια φορά, ως σύμβολο της συνάντησής τους στη ζωή. Μετά θα ήρθε η πολύ χαμογελαστή σερβιτόρα που μάς τράβηξε και ωραίες φωτογραφίες και με το βέτεξ της θα τα σάρωσε όλα. Εμείς όμως ήμασταν ήδη στους δρόμους των Εξαρχείων και τα βήματα του προσωρινού αποχωρισμού μας αντηχούσαν στο πεζοδρόμιο, ίσως κάνοντας τη Σώτη Τριανταφύλλου που μένει εκεί κοντά να γυρίσει πλευρό, ή ίσως, όπως είναι και το πιθανότερο, να μην είχαν κανένα αντίκτυπο πουθενά.

Μοιραστείτε