Βόλτες.

                           

                    

Η Αθήνα δίνει τόση τροφή για σκέψη, για το τώρα, για το πάντα:     

   

Το χρώμα μπορεί να σ' επισκεφθεί ξαφνικά εκεί που δεν το περίμενες

τα κουκλάκια μιμούνται clubbing

 πεζοί θα γεράσετε, να το ξέρετε, γι' αυτό πετάξτε όσο είναι καιρός

 η χαρά μπορεί να βρίσκεται σε ένα φαινομενικό αδιέξοδο

 οι φίλοι είναι παντοτινοί, η βενζίνη στις μηχανές τους όχι

 το τρένο έρχεται σαν βράδυ

 πάντα ανάβουν πράσινα φανάρια για εκείνους που θα μπορέσουν να τα δουν

υπάρχουν ψηλότερα μέρη και από το Galaxy του Hilton, ευτυχώς

 η παλιά τσάντα ξαποσταίνει κι αφήνει όλες τις καινούριες κλεισμένες στο σπίτι

 κάπου πολύ μακριά γίνονται δισεκατομμύρια εκρήξεις υδρογόνου και γι' αυτό υπάρχουμε

 το Βυζάντιο πάει κι αυτό με το μετρό

 όσο κοιμάσαι πέφτουν καθεστώτα φύλλα

 τα νοσοκομεία είναι πιο ταιριαστά όταν είναι έρημα

ό,τι κι αν γίνεται από κάτω, το σταθερό σημείο αναφοράς θα είναι πάντα ο Βράχος

 we'll always have Pilio

 η Άνοιξη φτάνει και πίσω από τις βιτρίνες

 οι παρέες θα γράφουν Ιστορία

 κλαδιά καλώδια και ουρανός είναι η Αττική

 η δουλειά μπορεί να είναι και όμορφη

 οι σκάλες βγάζουν στην επιφάνεια αργά αργά

το τοπίο στην εποχή της μετανεωτερικότητας

 υπάρχει αθηνόραμα δωρεάν, αν και σε δύσχρηστο μεγέθος

 όλοι έχουμε τα τραύματά μας, ουδείς αγρατζούνιστος, 

όπως είπε ένας σπουδαίος άνθρωπος κάποιο βράδυ

 ο εξωτισμός και το Kill Bill του Ταραντίνο είναι πιο κοντά απ' όσο νομίζουμε

έτσι λέμε πάντα, μέχρι την επόμενη φορά.