Συνάδελφοι στην τραπεζαρία.

                                                

Όλοι εμείς

που ψάχνουμε να κατανοήσουμε

τους άλλους, το τί συμβαίνει

εμάς τους ίδιους

και το μεταξύ μας

αυτό που φαίνεται κουραστικό

σοφό

κι άλλοτε γενναίο ή αλαζονικό

δείχνει μονάχα 

το μέγεθος της δίψας μας.

Τίποτα άλλο δεν μπορεί να δείχνει

με σιγουριά.

Από αυτή την αναγνώριση  της ανάγκης

και μόνο,

μια εργασία επίπονη,

βρίσκουμε τελικά κάτι άλλο

που μας θρέφει

όταν συναντιόμαστε τα μεσημέρια

γύρω από την επιφάνεια

των τραπεζιών.

Επειδή αισθανόμαστε
ότι πρέπει να το χαρακτηρίσουμε,

το λέμε μονολεκτικά ζεστασιά

νομίζοντας ότι απλώς
νοηματοδοτούμε το αποτέλεσμα
των θερμίδων.